Smeltend asfalt

Dinsdag: Le Puy en Velay - Tence, 55 km, 985 hoogtemeters.
Smeltend asfalt, knisperende bolletjes teer onder je banden en vastplakkende steentjes. Een loeihete zon op je hoofd en kilometerslang stijgen. Maar dat was later op de dag toen het meer dan 39 graden was geworden.
We begonnen vanmorgen met het zoeken naar de route, dit omdat we gister op een heel andere plaats de stad zijn binnengekomen. Door wegopbrekingen, omleidingen en een gps die het niet deed, lukte het ons niet om de juiste weg te vinden. Toen we uiteindelijk het fietspad hadden gevonden was dit geblokkeerd. Stoer gingen wij met de fietsen over de rotsblokken om zo een stukje verder te fietsen. Over een groot wege -bouwterrein volgden we de onverharde weg tot we bij een afgesloten brug kwamen. Terug dus. Tussen de vrachtwagens met hun stoffige spoor door. Neus vol, ogen vol stof maar geen route. De snelweg dan, maar dat was geen echte optie. We fietsten een stuk maar dat was verkeerd, weer terug. Een aardige Fransman op een mountainbike legt ons uit hoe we bij het volgende dorp kunnen komen. We snappen het niet helemaal. "Ne pas de problem" en hij fietst ons voor over paadjes, bruggetjes en door kleine straatjes. Vlak voor een hele grote klim vindt hij het genoeg en gaat hij terug. Inmiddels hebben wij weer een paars spoor op de navigatie en zo kunnen wij blij weer verder, niet wetende wat een inspannende dag dit gaat worden.
Na veel kleine klimmetjes die wel erg stijl zijn, volgt er een grote berg: Massief du Meygal op 1265 meter. Na iedere kilometer zoekt Piet een schaduwplekje en kunnen we even afkoelen. Het lukt ons om de route te fietsen maar niet zonder het gesmolten asfalt te vermijden. Je hoort het zuigen van de volgelopen banden met al die aangeplakte steentjes. Hoe krijgen we dat er weer af.
Na 55 km En 985 hoogtemeters komen we aan in Tence waar we vannacht willen blijven. Er is een hotel op de route en daar fietsen we naar toe. "Complet". Ik kijk nogal bedroefd en ik mag mee naar de tweede etage waar een soort personeelsappartement is. Of dat ook goed is? Natuurlijk wel. We mogen niet naar de rommel kijken maar wij zijn blij met deze plek. Er is zelfs een keuken en balcon met een droogrek. Achteraf blijkt dat dit appartement vaker aan fietsers aangeboden wordt.
Het hotel heeft ook een restaurant dus gaan we de deur niet meer uit.
Wij begrijpen dat het ook in Nederland erg warm is. Weer voor een hangmatje in de schaduw!
Liefs van ons.